Τέλος ο πεζόβολος στην ερασιτεχνική αλιεία

Οι φίλοι αναγνώστες θα θυμούνται ότι είχαμε γράψει, πρώτοι και μοναδικοί στο συναφή περιοδικό τύπο, ότι αναμενόταν η ψήφιση, από το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σχεδίου Κανονισμού με τις ρυθμίσεις του οποίου (άρθρο 17) θα απαγορευόταν η χρήση από τους ερασιτέχνες ψαράδες:

(α) των διχτυών (που επέτρεπε, μέχρι 100 μέτρα μη μανωμένων, η εσωτερική μας νομοθεσία και συγκεκριμένα το π.δ. 373/1985) και

(β) των παραγαδιών για αλιεία μεταναστευτικών ψαριών. Μάλιστα είχαμε στο παραπάνω τεύχος δημοσιεύσει, στην αγγλική γλώσσα, και το σχέδιο του επίμαχου άρθρου.

Επίσης είχαμε αναφέρει ότι την 21-ΔΕΚ-2006 ψηφίστηκε ο νέος Κανονισμός ο οποίος πήρε αριθμό 1967/2006 και δημοσιεύτηκε στο αριθ. L. 409 Φύλλο της Επίσημης Εφημερίδας της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 31-ΔΕΚ-2006, ενώ καταργήθηκε ο προηγούμενος Κανονισμός 1626/1994. Στο ίδιο αυτό τεύχος δημοσιεύσαμε το σχετικό άρθρο 17 του παραπάνω Κανονισμού 1967/1996 καθώς και το ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Ι του Κανονισμού 973/2001 που καθορίζει ποια είναι τα άκρως μεταναστευτικά είδη ψαριών, τα οποία απαγορεύεται να ψαρεύουν με παραγάδι οι ερασιτέχνες ψαράδες.

Το αρμόδιο για την άσκηση της αλιευτικής πολιτικής της Χώρας μας Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων (ΥΠ.Α.Α.Τ.) δια της αρμόδιας Υπηρεσίας του με την αριθ. 165814/4-4-2007 ερμηνευτική του Κανονισμού 1967/2006 εγκύκλιό του προς όλες τις Υπηρεσίες Αλιείας των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων και το Λιμενικό Σώμα διευκρίνισε ότι:

«Απαγορεύεται για σκοπούς ερασιτεχνικής αλιείας η χρήση κάθε είδους διχτυών (συμπεριλαμβανομένου και του πεζόβολου) καθώς και η χρήση παραγαδιών για αλιεία άκρως μεταναστευτικών ειδών».

Είναι όμως έτσι ή έχουμε μία ακόμη περίπτωση που η Διοίκηση με ερμηνευτικές της εγκυκλίους έρχεται να καταργήσει το νόμο (στην προκείμενη περίπτωση τον Κανονισμό).

Μήπως νομοθετούμε με εγκυκλίους;

Κάποτε είχα ακούσει ότι το Γαλλικό Συμβούλιο της Επικρατείας ακυρώνει το 95% των πράξεων της Διοίκησης και τούτο για το σωφρονισμό της Διοίκησης. Το Ελληνικό Συμβούλιο της Επικρατείας (Σ.τ.Ε.) δεν πάει πίσω ως προς το θέμα αυτό.

Αλλά ας δούμε όμως αναλυτικά πως ακριβώς έχει το όλο θέμα και τι επίσης ακριβώς προβλέπουν οι συναφείς διατάξεις του Κανονισμού 1967/2006.

Σύμφωνα με την παράγραφο 1 του, υπό τον τίτλο «Ερασιτεχνική αλιεία», άρθρου 17 του Κανονισμού 1967/2006 «Απαγορεύεται για σκοπούς ερασιτεχνικής αλιείας η χρήση συρόμενων διχτυών, κυκλωτικών διχτυών, γρι-γρι, δραγών σκάφους, μηχανοκίνητων δραγών, απλαδιών διχτυών, μανωμένων διχτυών και συνδυασμού διχτυών βυθού. Απαγορεύεται επίσης στην ερασιτεχνική αλιεία η χρήση παραγαδιών για άκρως μεταναστευτικά είδη».

Σύμφωνα με την παράγραφο (3)β του άρθρου 2 του ίδιου Κανονισμού «απλάδι δίχτυ βυθού είναι το δίχτυ το οποίο είναι κατασκευασμένο από ενιαίο τεμάχιο διχτυού και το οποίο διατηρείται κατακόρυφα στο νερό με φελλούς και βάρη, στερεωμένο ή που μπορεί να στερεώνεται με οποιοδήποτε μέσο στο βυθό της θάλασσας και το οποίο διατηρεί το αλιευτικό εργαλείο ακινητοποιημένο πλησίον του βυθού ή επιπλέει στο νερό καθέτως».

Σε τι συμπεράσματα όμως μπορεί να καταλήξει όποιος διαβάζει προσεκτικά τις παραπάνω διατάξεις σε συνδυασμό με το κείμενο της εγκυκλίου του ΥΠ.Α.Α.Τ.

Ειδικότερα:

(α) Η παράγραφος 1 του άρθρου 17 ορίζει ότι απαγορεύεται για σκοπούς ερασιτεχνικής αλιείας η χρήση διχτυών τα οποία κατονομάζει δηλ. συρόμενων διχτυών, κυκλωτικών διχτυών, γρι-γρι, δραγών σκάφους, μηχανοκίνητων δραγών, απλαδιών διχτυών, μανωμένων διχτυών και συνδυασμού διχτυών βυθού. Η ερμηνευτική εγκύκλιος του ΥΠ.Α.Α.Τ. αναφέρει: «Απαγορεύεται για σκοπούς ερασιτεχνικής αλιείας η χρήση κάθε είδους διχτυών (συμπεριλαμβανομένου και του πεζόβολου)………..».

Είναι εμφανής νομίζω η διαφοροποίηση της διάταξης της παραγράφου 1 του άρθρου 17 του Κανονισμού. Οι λέξεις «κάθε είδους διχτυών (συμπεριλαμβανομένου και του πεζόβολου)» δεν αναφέρονται στην παράγραφο 1 του άρθρου 17 του Κανονισμού, η οποία κατονομάζει ρητά τα είδη διχτυών των οποίων απαγορεύεται η χρήση τους από τους ερασιτέχνες ψαράδες.

(β) Στο άρθρο 2 του Κανονισμού δίδονται οι ορισμοί των αλιευτικών εργαλείων, μεταξύ των οποίων και των απλαδιών διχτυών, μανωμένων διχτυών και συνδυασμού διχτυών βυθού. Τα μανωμένα δίχτυα έτσι και αλλιώς απαγορεύονταν με το π.δ. 373/1985. Άρα στην προκείμενη περίπτωση μας ενδιαφέρει μόνο ο ορισμός του απλαδιού διχτυού.

Όμως ο πεζόβολος δεν είναι απλάδι δίχτυ βυθού γιατί:

– δεν διατηρείται κατακόρυφα στο νερό με φελλούς και βάρη,

– Δεν είναι στερεωμένο ή που μπορεί να στερεώνεται με οποιοδήποτε μέσο στο βυθό της θάλασσας και

– Δεν διατηρείται ακινητοποιημένο πλησίον του βυθού ή επιπλέει στο νερό καθέτως.

Ο πεζόβολος δεν είναι δίχτυ βυθού αλλά ρίψης ή εκτόξευσης.

Ο ορισμός του πεζόβολου που δίνω στο, υπό τον τίτλο «Θαλάσσια Αλιεία-Καταδύσεις Αναψυχής», βιβλίο μου είναι ο ακόλουθος:

ΠEZOBOΛOΣ: Κυκλικό δίχτυ ρίψης, χωρίς φελλό, το οποίο περιμετρικά φέρει πολλά μολύβια περασμένα σε σχοινί. Ρίχνεται με το χέρι στη θάλασσα και ξανασηκώνεται σχεδόν αμέσως. Όταν κατά το σήκωμα τον τραβήξουμε από το κέντρο, τότε σηκώνονται το σχοινί και τα μολύβια προς τα μέσα σχηματίζοντας σακούλα μέσα στην οποία αιχμαλωτίζονται τα ψάρια. Ρίχνεται από την παραλία και καλύπτει έκταση 15-20 τ.μ. ανάλογα με την ικανότητα και τη δύναμη του ατόμου που τον ρίχνει.

Ερχόμαστε τώρα σε μια άλλη παράμετρο του όλου θέματος που μας απασχολεί.

Σύμφωνα με την επόμενη παράγραφο 2 του άρθρου 17 του ίδιου Κανονισμού 1967/2006 «Τα κράτη μέλη μεριμνούν ώστε η ερασιτεχνική αλιεία να διεξάγεται κατά τρόπο που να συμβιβάζεται προς τους στόχους και τους κανόνες του παρόντος κανονισμού».

Σύμφωνα με την παράγραφο 21 του προοιμίου του ίδιου Κανονισμού «Δεδομένου ότι η ερασιτεχνική αλιεία είναι πολύ σημαντική στη Μεσόγειο, είναι αναγκαίο να διασφαλιστεί η διεξαγωγή της κατά τρόπο ο οποίος δεν παρακωλύει σημαντικά την εμπορική αλιεία, δεν έρχεται σε αντίθεση με τη βιώσιμη εκμετάλλευση των έμβιων υδρόβιων πόρων και συμμορφούται προς τις κοινοτικές υποχρεώσεις όσον αφορά τις Περιφερειακές Οργανώσεις Αλιείας».

Με βάση όσα προαναφέρθηκαν, ακριβώς παραπάνω, αν στις προθέσεις του αρμόδιου Υπουργείου ήταν (είναι) η απαγόρευση και του πεζόβολου τότε θα μπορούσε με κανονιστική διάταξη (Προεδρικό Διάταγμα ή Υπουργική Απόφαση) να ρυθμίσει το θέμα αυτό, αφού οι συναφείς εξουσιοδοτικές διατάξεις του ν.δ. 420/1970 παρέχουν τη δυνατότητα αυτή.

Όμως πριν από τη λήψη μιας ενδεχόμενης συνάμα και απευκταίας τέτοιας πρωτοβουλίας θα πρέπει να συνεξετασθεί και να ληφθεί ιδιαιτέρως σοβαρά υπόψη ότι η Χώρα μας λόγω της ιδιαιτερότητάς της και ειδικότερα της γεωγραφικής διαμόρφωσης, του νησιωτικού συμπλέγματός της, του πολιτιστικού και λαογραφικού περίγυρου συνυφασμένου απόλυτα με το υγρό στοιχείο, των κλιματολογικών συνθηκών που επικρατούν αλλά και της παραδοσιακής αγάπης του Έλληνα προς τη θάλασσα, θα υποστεί ένα ακόμη πλήγμα. Θεωρώ ότι οι πρωτοβουλίες που θα πρέπει να αναληφθούν από την Ελληνική Πολιτεία θα πρέπει να κινούνται προς την αντίθετη ακριβώς κατεύθυνση τουτέστιν στην επαναφορά, τουλάχιστον, του προϊσχύσαντος νομικού καθεστώτος. Στην παραπάνω επιχειρηματολογία μπορούν να προστεθούν και άλλοι ουσιώδεις και σημαντικοί λόγοι που σχετίζονται άμεσα και με την εθνική μας οικονομία (μείωση του αριθμού πωλήσεων σκαφών, κινητήρων, παρελκόμενων-εξαρτημάτων, αλιευτικού εξοπλισμού κ.λπ.) με ότι αυτό συνεπάγεται ακόμη και με την απασχόληση.

Γνωρίζω ότι πριν την ψήφιση από το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης Κανονισμού προηγούνται έρευνες για να διακριβωθούν και αιτιολογηθούν οι λόγοι που επιβάλλουν τη λήψη περιοριστικών μέτρων.

Έχουν γίνει τέτοιες έρευνες για την άσκηση της ερασιτεχνικής αλιείας στο Ελληνικό θαλάσσιο χώρο ή έστω και στον ευρύτερο αυτού;

Έχουν γίνει έρευνες για την ποσότητα των αλιευόμενων ιχθύων και κεφαλόποδων από του ερασιτέχνες ψαράδες;

Κινδυνεύει η διατήρηση και ανάπτυξη του ενάλιου ζωικού πλούτου της Χώρας μας και της ανατολικής Μεσογείου γενικότερα από την ερασιτεχνική αλιεία;

Κινδύνευε με τα εκατό (100) μέτρα απλάδια δίχτυα του χομπίστα ερασιτέχνη ψαρά η εμπορική αλιεία και η βιώσιμη εκμετάλλευση των έμβιων υδρόβιων πόρων;

Μήπως τα επιτρεπόμενα από το π.δ. 373/1985 αλιευτικά εργαλεία για τους ερασιτέχνες είναι υπερβολικά επιβλαβή για το θαλάσσιο περιβάλλον ή προκαλούν την εξάντληση ορισμένων αποθεμάτων;

Ποιες προτάσεις/εισηγήσεις προβλήθηκαν από την Ελληνική αντιπροσωπεία στις συζητήσεις (Ομάδες Εργασίας- Working groups) που προηγήθηκαν της έκδοσης του Κανονισμού. Τονίσθηκαν οι ιδιαιτερότητες της Χώρας μας και οι συνακόλουθες συνέπειες; Για να το πω πιο απλά το παλέψαμε το θέμα ή αφήσαμε τη ρύθμισή του στις Βρυξέλλες;

Δεν γνωρίζω πως ηχούν στα αυτιά των φίλων αναγνωστών όλα τα παραπάνω. Το περιοδικό αυτό ευχαρίστως θα δημοσίευε γνώμες-απόψεις των πολυάριθμων αναγνωστών του.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «ΨΑΡΕΜΑ» τεύχος 138 ΔΕΚ-2007.

Ο Άγγελος Αργυρακόπουλος είναι Υποναύαρχος Λιμενικού Σώματος (ε.α.) και συγγραφέας των βιβλίων «Θάλαττα – Θάλαττα», «Γιώτσμαν- Yachtsman» και «Λιμενομία», με αντίτυπα των οποίων έχουν εφοδιαστεί όλες οι Λιμενικές Αρχές της χώρας (Κεντρικά Λιμεναρχεία – Λιμεναρχεία – Υπολιμεναρχεία -Λιμενικά Τμήματα – Λιμενικοί Σταθμοί).

Κατά τα έτη 1995-2000 υπηρέτησε αρχικά ως Διευθυντής Λιμενικής Αστυνομίας στο Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας και ακολούθως ως Κλαδάρχης. Από την αποστρατεία του και μέχρι το τέλος του έτους 2003 ήταν Σύμβουλος Υπουργών.

Ήδη κυκλοφορεί το νέο βιβλίο του με τίτλο «Θαλάσσια Αλιεία-Καταδύσεις Αναψυχής» με αντίτυπα των οποίων εφοδιάζονται οι Λιμενικές Αρχές και οι Υπηρεσίες Αλιείας των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων.

· Τρόπος επικοινωνίας:

Τηλ/fax: 210-97.57.693. Κινητό: 6977-50.20.70. e-mail: admiralrtd@yahoo.gr